Саяхан даа, айраг ярихаар арааны нь шүлс ялгардаг 1 ах маань хөдөөнөөс ирвээ. Яахав дуртай юм болохоор айргаа ярьж байх юмаа. Би ч уул нь нэг их айрганд дурлаад байдаггүй л дээ. Гэхдээ л арааны шүлс гоожоод ирлээ шүү. Үгүй хөөе, байвал бараг булаацалдаад ч хамаагүй уумаар санагддаг байна шүү. Инээдтэй юм. Үгүй, тэгээд айргийг саваар нь авчирж ирээд тавьчихсан байвал ганц хулыг байтугай, ганц стаканыг ч давуулж чадахгүй байх шүү.  Ховрын юмаа гэж.

Бидний эцэг эх урьд баавгайтай чихэр гэж байж билээ. Мөнчиг сайхан амттай шүү гээд л их ярьдаг даа. Гэтэл тэр бүү хэл олон төрлийн чихэр, шоколад орж ирэх юм даа, одоо ч. Гэхдээ амт нь тэр үеийн баавгайтай чихрийг гүйцэхгүй шүү гэж ярихыг нь нэг бус удаа эмээ өвөөгөөсөө сонссон юм байна. Тэр үед ганц амттан нь байсан юм болохоор тэр юмуу даа. Ховрын юмаа гэж.  Амттанууд ихсэх тусмаа бид амтыг нь мэдрэхээ болиод байна уу.

Хонгилдоон кино нэг хэсэг хүүхдүүдийг байлдан дагуулж байлаа ш дээ. Хүүхдүүд нинжа болж тоглоод л толгойгоо далдлаад л аймаар тоглож байсийм биш үү. Тэхдээ энэ нь тэр киног жинхэнэ дурлаж, мэдэрч, ойлгож, бүүр киногоороо амьсгалж үздэг байсан юм болуу. Гэтэл одоо мянга мянган кинонууд гарч байна. Харин тэгж их дурлаж үзэх нь юу л бол доо. Ховрын юм аа гэж. Кинонууд ихсэх тусам бид киноны амтыг мэдрэхээ болиод байна уу.

Хэдхээн жилийн өмнө л мэдээлэл шаардлагатай мэдээллээ олоход хэцүү байсан сан. Одоо ч мэдээллийн технологи харьцангуй хөгжөөд өөр болж дээ. Олон сонин ном, сэтгүүл, site-ууд байна. Хүссэн мэдээллээ авч болно. Хэдэн зурагтын сувгаар мэдээнүүдийг нь цувуулаад оройжингоо үзчихсэн ч болж л байна. Гэхдээ мэдээлэл ихсэх тусмаа үнэ цэнэгүй болж байх шиг. Гэвч энэ бол яахын аргагүй зах зээлийн хууль л даа. Хэн илүү чанартай мэдээлэл хүргэнэ. хэрэглэгчдийг татна. тэр ашиг олно.

Аливаа юм ихсэх тусам хүмүүс түүнээс сайныг нь олж харахад, мэдрэхэд хэцүү болох юм даа. Гэвч гуульны дундаас алт ялгарна. Харин үүнийг ялгах нүдийг минь хааж, чихийг минь таглах гэсэн оролдлогыг ямар ихээр үзэн яднам бэ.